The Basic Principles Of พระเครื่อง
The Basic Principles Of พระเครื่อง
Blog Article
Nearly every Thai Buddhist has a minimum of just one amulet. It really is common to view each younger and aged individuals don at least a person amulet across the neck to sense nearer to Buddha.
หลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ (พระสุนทรธรรมากร)
เผยแพร่ หรือ อ่านบทความพระเครื่อง ฟรี
ไม่ผ่านการตรวจสอบ เนื่องจาก ภาพไม่ชัด / ข้อมูลไม่ครบ /ผิดเงื่อนไข (เช่น ลงพระซ้ำ) เมื่อไม่ ผ่านการตรวจสอบจะลบประกาศออกทันที หากต้องการแก้ไขหรือเพิ่มเติมให้ลงใหม่เท่านั้น
ข้อมูล :สมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย,หนังสือ "วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์ และภูมิปัญญา จังหวัดลำพูน"
พระเนื้อชินเงิน ถ้าขั้นตอนการสร้างพระพิมพ์มีสัดส่วนของเนื้อเงินเยอะที่สุดจะเรียกว่าพระชินเนื้อเงิน มีลักษณะเป็นสีเงินสวยงาม
ในสมัยอยุธยาเริ่มมีการสร้างพระพิมพ์เพื่อให้เกิดความเป็นสิริมงคล ความศักดิ์สิทธิ์ และดลบันดาลให้เกิดอานุภาพต่าง ๆ สำหรับพกเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจเวลาไปสงครามแทนการพกเครื่องรางแบบเก่า เช่น ผ้าประเจียด (ผ้ายันต์ที่ใช้ผูกแขนหรือคล้องคอ) ตะกรุด พิสมร เป็นต้น ต่อมาในสมัยต้นรัตนโกสินทร์เกิดการเปลี่ยนแนวคิดทางพุทธศาสนา อีกทั้งได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมและวิทยาการจากชาติตะวันตก Blanca Hostetler การสร้างพระพิมพ์เพื่อใช้เป็นเครื่องรางของขลังได้รับความนิยมมากขึ้น พระพิมพ์ที่สร้างเพื่อความเชื่อและความศรัทธาในพุทธคุณด้านต่าง ๆ เหล่านี้เรียกว่า “พระเครื่อง”
แนะนำติชม แจ้งปัญหาการใช้งานร่วมงานกับเรา
พระสมเด็จหลวงปู่ทวดพระปิดตาหลวงพ่อเงินหลวงพ่อคูณ
Namo tassa bhagavato arahato samma sambuddhassa: This is the prayer to honor to the blessed one particular, the exalted one, the entirely enlightened a person.
ดูทั้งหมด + หน้าหลัก รายการอัพเดท รายการพระเด่น ร้านพระมาตรฐาน ข่าวประชาสัมพันธ์ ระเบียบการใช้งาน ติดต่อ บริหารงานโดย ศุภชัย เรืองสรรงามสิริ ( ตี๋เหล้า ท่าพระจันทร์ ) สงวนลิขสิทธิ์เนื้อหาทั้งหมด พ.
พระเด่นประจำวัน พระเด่น พระดัง ที่มียอดเข้าชมเยอะที่สุด
กำลังใช้งาน พระแสดงหน้าเว็บไซด์แล้ว จนถึงวันที่ ..../...../.....
ข้อมูลจาก สมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย ระบุว่า พระรอด เป็นพระเครื่องที่มีอายุนับพันปี นับเป็นหนึ่งในพระเครื่องที่เก่าแก่ที่สุดที่พบในประเทศไทย พระรอด สร้างโดยพระนางจามเทวี เมื่อครั้งเสด็จจากเมืองละโว้มาเสวยราชย์ที่หริภุญไชย (จังหวัดลำพูน) ในพ.